Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

ΕΙΝΑΙ ΤΑ...


Φτου και από την αρχή λοιπόν..

2013 λόγοι υπάρχουν ώστε να μιλήσεις για το δίκαιο και το άδικο αυτού που ζούμε,αλλά νομίζω ότι όλοι πέφτουν στο κενό..

Εκεί που σταματάει η τρέλα ξεκινάει τελικά η λογική(ποια λογική θα μου πεις..).

Για ποια ΕΡΤ να μιλήσεις,για ποια Τουρκία,για ποια ''άρρωστη'' κοινωνία;

Άστο ρε παιδί μου..

Η λέξη αυτοκριτική τείνει να γίνει πιο γραφική και από το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης(..οι τάσεις ηγεμονίας μήπως..;..)

Έγινε η αρρώστια συνήθεια και η συνήθεια αρρώστια!

και φτου από την αρχή...

Τι και αν το γενικεύεις(πολιτικά),τι το θέτεις προσωπικά(στη καθημερινότητα-άρα και πάλι πολιτικά)η ουσία ίδια..που καιρός για αυτοκριτική μπροστά στο μεγάλο ΕΓΩ;

Ελιτισμός με λίγη δόση εγω-προβολής..(να μη λένε και οι δίπλα ότι δε κάνω και τίποτα).

Η αρρώστια του ΕΓΩ όταν σταματάει σε αυτοκριτική στην ''άρρωστη'' κοινωνία που μεγαλώνει(-ωσε) ο καθένας,μόνο τάσεις για αυτοκριτική δε δείχνει(για συγχωροχάρτι, σούπερ διαπίστευση).

Ακόμα και τώρα που βλέπουμε γύρω μας αυτήν την απίστευτη ανθρωποφαγία να απλώνεται παντού, η ''ρομαντική''και απλοϊκή ερώτηση σου, αποτελεί γροθιά στο κύμα βλακείας των απανταχού ΕΓΩ..''Ρε πως την ενσωματώνεις την ομορφιά γύρω σου;δίπλα σου;πως;..''

Στα λόγια όλοι ποιητές..στη πράξη;λίγοι σύντροφοι θα σου θυμίζουν πως η ουτοπία των στιγμών ελευθερίας, περνάνε μέσα από αυτό..από το μέσα σου και από το πως αυτό εξελίσσεται στην ομορφιά που θα υπάρξει ακόμα και για μία στιγμή δίπλα σου.

Και εκεί που έκανα ένα διάλειμμα πέφτω πάνω σ αυτό το Post..

Το περνάω και εδώ λοιπόν χωρίς όλα τα σχόλια του..

Γνωρίζεις κάποιον, ακριβώς την στιγμή που προκαλούσες την τύχη σου λέγοντας μεγαλόφωνα, "δεν υπάρχει κάτι για μένα εκεί έξω."
Και μόλις διαψευστείς ευχάριστα, πάνε όλα στραβά.
Γιατί ο καπιταλισμός σκοτώνει τον έρωτα.
Ξαφνικά μπαίνουν εμπόδια όπως σπουδές, εργασία, επιβίωση, απόσταση που όλα έχουν ένα σκοπό το χρήμα. "Το χρήμα είναι η πηγή ευτυχίας."
Γι'αυτό θυσιάζονται τα πάντα, και οι ανθρώπινες σχέσεις.
Τότε αρχίζει η αλλοτρίωση. Μαθαίνεις τον εαυτό σου να μετριάζει, να μην νιώθει, να προσπερνά, να βάζει "αλλες προτεραιότητες", να προχωρά.
Μαθαίνεις λίγο λίγο να σκοτώνεις ο,τι καλύτερο έχεις μέσα σου. Να παραιτείσαι, αρχικά απο ανθρώπους και αργότερα απο τη ζωή την ίδια.
Μέχρι που καταντάς ένας ηλικιομένος γεμάτος αποθυμένα, μετανιωμένος για τη ζωή που δεν έζησες. 
ΤΩΡΑ είναι η ευκαιρία σου! Άρπαξε την ευτυχία χωρίς να αναρωτιέσαι αν θα κρατήσει! Ζήσε τον έρωτα χωρίς φόβο, τίποτα δεν είναι βέβαιο, μην δειλιάζεις!
Άν μάθεις να αγαπάς,  μαθαίνεις να αγωνίζεσαι! Ο έρωτας σκοτώνει το θάνατο! 
*(ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ, ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΙΑ ΑΝ ΝΙΩΘΟΥΝ ΚΑΤΙ, ΜΟΝΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ..)


σχόλιο από κάτω..

'Δεν έχεις καταλάβει οτι ο καπιταλισμός πάντα προωθούσε τον έρωτα ως άλλο ένα όνειρο του,μαζί με τα εξοχικά,τα ταξίδια κλπ.Γιατί δεν μας θέλει πολιτικοποιημένους αλλα..κρεβατωμένους.Επιστημονικά ο έρωτας δεν είναι παρα μια ψευδαίσθηση του μυαλού και των ορμονών για την διαδικασία της αναπαραγωγής.Τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω.. υγ:τον θάνατο μόνο ο Μητσοτάκης μπορεί να τον σκοτώσει''


Στο υγ όχι απλά θα συμφωνήσω αλλά επαυξάνω κιόλας..για το άλλο κομμάτι του σχολίου του, η επιστήμη και το ΕΓΩ σηκώνουν τα χέρια ψηλά..

Λες και ο έρωτας είναι μόνο ο ...κρεβατώμενος!έρωτας για τη ζωή ρε, για όσα κάνεις..

Και συνεχίζοντας σε όσα λέγαμε πριν λοιπόν..

Ο δρόμος της αυτοκριτικής..

Εκεί ούτε μάσκες θέλει,ούτε ριοπάν,ούτε κασκέτα ούτε τίποτα..

Πρέπει να σαι μαχητής,να έχεις μέσα σου ομορφιά να δώσεις..τι είδους αυτοκριτική είναι αυτή που δείχνει τους άλλους ως υπεύθυνους;

Τι είδους αυτοκριτική είναι αυτή που το ΕΓΩ το έχει ως σημείο αναφοράς και όχι ως σημείο σύγκρουσης με όσα δε πάνε καλά;


Για παράδειγμα..

Βλέπουμε το τέρας του φασισμού να εξαπλώνεται μπροστά μας και κατηγορούμε απλά το μισό εκατομμύριο που τους ψήφισε για την άγνοια του(άγνοια;..)

και το χειρότερο;
Αν γίνουν εκλογές θα τρέξουμε όλοι μας δυστυχώς να ψηφίσουμε για να μη δούμε και τα χειρότερα..εκεί δυστυχώς μας έφθασε η έλλειψη αυτοκριτικής και οι τάσεις ηγεμονίας από πολλά μέρη του κινήματος.

Και νιώθω τεράστια την ευθύνη και προσωπικά(χωρίς καμία αναλογία σ αυτό).

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για όσα βλέπουν τα μάτια μας.

Και άντε να απαντήσεις τι πρέπει να γίνει..γαμησε τα!


Θα ήθελα να γράψω τόσα πολλά για όσα γίνονται αλλά από λόγια χορτάσαμε όλοι μας..

Υ.Γ Ένας Χρόνος είναι λίγος..1000 Χρόνια φαντάζουν πάλι λίγα..

Δικό σου...

(λίγος καιρός ακόμα..)

9 σχόλια:

BUTTERFLY 19 Ιουνίου 2013 στις 3:41 μ.μ.  

Τι κανεις βρε ψυχη; Στον αγωνα κι εσυ...
Το ποστ που παρεθεσες ειναι υπεροχο και ναι σαν τον ερωτα δεν εχει, οποιον ερωτα, αρκει να τον ζεις οπως τον ζουσες στην εφηβεια, αγνα, δυνατα και με ολες τις αισθησεις!
Αληθεια, εχεις αναρρωτηθει ποτε γιατι οσο μεγαλωνουμε τοσο λιγοτερο εντονα ερωτευομαστε; Ειναι ωριμοτητα η απλα σκοτωσαμε τη ζωη μεσα μας;
Στα υπολοιπα δεν εχω να προσθεσω κατι, τα ειπες ολα.
Και τελικα, αντε να βρεις μια απαντηση στο τι πρεπει και τι μπορει να γινει, να βγουμε απο τη λασπη...
Χαρηκα που σε ξαναειδα εδω!

Artistz 20 Ιουνίου 2013 στις 1:56 μ.μ.  

Αν θεωρείται ωριμότητα να ερωτευόμαστε λιγότερα έντονα τότε ΝΑΙ θέλω να μείνω όπως είμαι-ανώριμος,πολύ ανώριμος!

Σκοτώνουμε τη ζωή μέσα μας,και το χειρότερο;Δε το καταλαβαίνουμε!Γίνεται η αρρώστια συνήθεια και η συνήθεια αρρώστια.
Αν κάτι έμαθα όλα αυτά τα χρόνια σε μεγάλο βαθμό είναι αυτό που έγραψα και μέσα στο κείμενο.Ο τρόπος που ενσωματώνεις το όμορφο που υπάρχει δίπλα σου(ο καθένας όπως θέλει ορίζει στη καθημερινότητα του τη λέξη ομορφιά)είναι ο καθρέφτης του μέσα σου.

Αν στην ομορφιά απαντάς με απαξίωση ή το χειρότερο δεν την αντιλαμβάνεσαι, ενώ τη βλέπεις, κάτι δε πάει καλά..
Δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που την ομορφιά την κάνουν δύναμη,που χαμογελάνε και την ενσωματώνουν μέσα τους.
Και αυτό ισχύει είτε μιλάμε για την ομορφιά του να δεις σε ένα παγκάκι 2 παιδιά να γελάνε και να περνάνε ωραία,είτε μιλάμε του να βλέπεις ανθρώπους να αγωνίζονται και να παλεύουν(..για να μη πούμε άλλα παραδείγματα).

Και σκέψου πόσο άσχημο είναι να γίνεις αποδέκτης τέτοιων πραγμάτων..τις προάλλες σε μία πλατεία ήταν ενα ζευγαράκι(γυμνάσιο ήταν τα παιδιά),και ξαφνικά ή μάνα του παιδιού που περνούσε τυχαία είδε το γιο της..απο τον αυτί τον πήρε λέγοντας του διάφορα.Η μάνα το έκανε απο αγάπη( ε ρε αγάπη λέμε).
Τι να πεις τώρα σε αυτή τη γυναίκα;και τι στο παιδί;να μη ξαναφιλήσει κοριτσάκια στις πλατείες;οταν γαμάς έτσι ένα τόσο μικρό παιδί,όταν το ποτίζεις με τέτοιες ενοχές για το παιδικό του έρωτα,τι περιμένεις να γίνει;
Και θα το προχώραγα ένα βήμα περισσότερο μιλώντας για την ανάγκη του καθένα να αποδομήσει την οικογένεια από το μυαλό του(μεγάλη κουβέντα που θέλει πολύ μελάνι και θα τη κάνουμε όμως..)

Γεια σου ρε Χριστίν!

HappyHour 24 Ιουνίου 2013 στις 12:38 μ.μ.  

Ωραία τα λες... αλλά όπως λεν άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη...

Ανώνυμος 25 Ιουνίου 2013 στις 12:16 μ.μ.  

Αυτοκριτική;τη λέξη ΣΙΚΑΠΡΟ τη γνωρίζεις;εκεί φθάνει η αυτοκριτική μας σύντροφε μου.ο κόσμος καίγεται και μεις τη σικαπρό μας.
Οσο για αντανακλαστικά;λεξη άγνωστη και αυτή.
Τα άλλα που λες μοιάζουν ξένα σε αυτό το τόπο.Μα περιμένεις και εσύ την ομορφιά που έχεις να την ενσωματώσει μέσα του ο καθένας;μα που ζεις;χιλιοπαιγμένο έργο φίλε.οτι δεν εχει μέσα τον εαυτό μας αμφισβητείται και μετέπειτα απαξιώνεται.
Εδώ στο Βορρά παραδίδουμε δωρεάν μαθήματα κιόλας.
Δύναμη σύντροφε
Α.Θ.10

Artistz 25 Ιουνίου 2013 στις 12:37 μ.μ.  

Όχι που δε θα φθανε μεχρι τη θεσσαλονικη για τη σικαπρο..Για να είμαι ειλικρινής λίγα πράγματα γνωρίζω και το να εκφέρω άποψη για κάτι που δε ξέρω είναι άσχημο.Σε γενικές γραμμές όμως..γάμησε τα!

Για τα άλλα..τα ''όμορφα'' που συζητάμε όσο απαξίωση και να εισπράξεις, ο δρόμος ξέρει τι κάνει.Γίνεται οδηγός και τα συνεπαίρνει όλα.
Υ.Γ. Στο Νότο σας τρώμε σε φαντασία..

1000 χρόνια!

BUTTERFLY 25 Ιουνίου 2013 στις 9:03 μ.μ.  

Α ολα κι ολα Αντουαν, εδω θα διαφωνησω. Η οικογενεια καθε αλλο απο το να αποδομηθει μεσα στον ανθρωπο πρεπει. Η οικογενεια πρεπει να ειναι εστια αγαπης, εμπιστοσυνης, ειλικρινειας και να ειναι το καταφυγιο σε καθε περιπτωση. Αυτη η μανα για μενα θελει ενα μπερντακι, με μια κινηση εκανε τοσο κακο σε τοσα πολλαπλα επιπεδα που ισως κι η ιδια να μην το υποπτευεται καν. Αλλα επειδη υπαρχουν τετοιες η και χειροτερες περιπτωσεις δεν πρεπει να απορριπτουμε την οικογενεια συλληβδην, γιατι υπαρχουν αλλες τοσες και περισσοτερες περιπτωσεις οικογενειων που στηριξαν, μορφωσαν, εδωσαν αγαπη, αυτοπεποιθηση, στοργη, αξιες κλπ...
Δεν ξερω,μα εγω την οικογενεια την εχω μεσα μου πολυ ψηλα και πιστευω οτι η απακιωση της γενικα σαν θεσμος εχει πολυ μεγαλο μερος της ευθυνης για τη σημερινη καταντια μας...
Παντα να ερωτευεσαι με δυναμη και παντα να εισαι παιδι! Ευλογια ειναι!
By the way, περιμενω πως και πως τη στιγμη που θα ερθει ο γιος μου με τα ματια να λαμπουν και θα μου πει "μανα, ειμαι ερωτευμενος"!

Artistz 26 Ιουνίου 2013 στις 8:31 μ.μ.  

Λοιπόν..

Περιεκτικά θα προσπαθήσω να σου πω τη γνώμη μου,παρόλο που μερικές γραμμές ίσως δεν αρκούν για ένα τέτοιο θέμα.

Καταρχήν..στα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιπτώσεις οικογενειών όχι ιδανικές,τι λέμε;μιλάμε στους γονείς τους για αγάπη και στοργή και όλα τα καλά του κόσμου;

Η αρχή ξεκινάει λίγο πριν απο αυτή την ερώτηση.
Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας;
Τι σημαίνει μεγαλώνω σωστά τα παιδιά μου;
Για μένα η λέξη αποδόμηση πρέπει να έχει συστατικά τέτοια που να προσδίδει στο παιδί(όταν σιγά σιγά μεγαλώνει) τα εφόδια στο να σκέφτεται ακόμα πιο ελεύθερα, χωρίς να διαφαίνεται ούτε ψεγάδι οικογενειακής πίεσης από πίσω.
´Ενα παιδί πρέπει να εξελίσσεται(το μυαλό του,αυτός σαν άνθρωπος)με βάσει αυτό που νιώθει και σκέφτεται και ΌΧΙ με βάσει αυτό που θα θέλαν οι γονείς του.
Ακόμα και αν πιστεύει ο γονέας πως η επιλογή του παιδιού του μπορεί να μην είναι σωστή,πρέπει να το αφήνει-να είναι δίπλα του αν αποτύχει,να το ξαναστηρίξει αν χρειαστεί και πάει λέγοντας..τι κερδίζεις;ΤΑ ΠΑΝΤΑ..

Πόσα από τα παιδιά μεγαλώνοντας δεν δέχθηκαν πίεση για το επαγγελματικό τους μέλλον;7 στα 10(μη πω παραπάνω) να ακολουθήσουν το θέλημα της μαμάς και του μπαμπά(για να μη πω για τις περιπτώσεις που πρέπει το παιδί να ακολουθήσει οποσδήποτε τη δουλειά της μαμάς και του μπαμπά αν αυτή έχει κύρος(μπλιάχ..)και άρα καλά λεφτά..αυτό μήπως λέγεται Βία;..)

Τα εφόδια πρέπει να είναι στο μυαλό του παιδιού,να του δίνεις τη δυνατότητα στα 18 του κιόλας να πάρει τις πρώτες αποφάσεις(δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα για ένα παιδί..ακόμα και αν δε τα καταφέρει σε κάτι που θα θέλει,θα μάθει πως και η αποτυχία είμαι μέρος στη ζωή μας και οτι πρέπει και αυτό να το αντιμετωπίζουμε.Σύνηθως οι γονείς απο την υπερβολική..αγάπη να το πω;(αν λέγεται αγάπη αυτό)θέλουν συνέχεια να προστατεύουν τα παιδιά τους για να μη πάθουν κακό και στεναχωρηθούν.Και μιλάμε για το τρόπο σκέψης ξαναλέω..

Μία εκπληκτική ατάκα που λένε όλοι οι γονείς και η οποία χρήζει επιστημονικής παρακολούθησης είναι αυτή..''καιρός να σοβαρευτείς,τόσα χρόνια καλά πέρασες..άντε περνάνε τα χρόνια πότε θα παντρευτείς;..''
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ..Τοσα χρόνια περνάς καλά,ώρα να τον πιεις..χαχαχα..πλάκα πλάκα είναι απο τις πιο εκπληκτικές ατάκες που έχουν.Μα δε χαίρεσαι που περνάω καλά;μόνο ο γάμος είναι στο μυαλό;και μένα με ρώτησες αν θέλω;ρώτησες τι είναι αυτο που θέλω στη ζωή μου..;

Η αποδόμηση καλή μου φίλη Χριστίνα(που σε τόσα διαφωνούμε-αλλά τα λέμε ωραία και γουστάρω)είναι να μην έχεις καμία συναισθηματική εξάρτηση που θα σε φέρει πίσω στα θέλω σου και στα όσα πιστεύεις.
Δεν μιλάμε να μη μιλάς στους γονείς σου,να μην τους σέβεσαι..αλλά να νιώθεις όμορφα και χωρίς επηρεασμό να κάνεις τα βήματα σου.
Δεκάδες παιδιά,χιλιάδες..μη πω εκατομμύρια έμεναν και μένουν με τους γονείς τους για να μη τους στεναχωρήσουν(γιατί η μαμά θέλει το παιδί σπίτι-παρόλο που το παιδί ήθελε να φύγει..να χει το χώρο του,την άνεση του,να φωνάξει τους φίλους του και πάει λέγοντας..).
Και ύστερα έρχεται η συνήθεια(που να πας τώρα;..με 600 ευρώ που νοίκι παιδί μου..)και ύστερα φθάνεις 40 και κοιτάς τους τοίχους και αναρωτιέσαι..τι έγινε ρε παιδιά;

Και αυτό οι γονείς το βαπτίζουν αγάπη Χριστίνα..είναι αγάπη να εξαναγκάζεις το παιδί σου να μένει ακόμα σπίτι,να του δημιουργείς ακόμα και συναισθηματικά πίεση πως αν φύγει θα στεναχωρηθεί η μαμά(''και μεις τι θα κάνουμε τώρα.;..)και ο μπαμπάς..να σε κάνουν να νιώθεις ενοχές πως δεν θα σαι δίπλα τους αν πάθουν κάτι.
Και έχει παραδείγματα ''αγάπης''τέτοια..ουυυ!χαμός!

Η στιγμή της απόφασης λοιπόν πρέπει να έχει το χαρακτήρα σου..να μη μπλέκει συναισθηματικά καθόλου την οικογένεια!
Αλλο η οικογένεια,άλλο η ζωή μου και το τι θα κάνω..αν αρμονικά τα φέρεις αυτά σε ισορροπία τότε έχεις κάνει ένα ουσιαστικό βήμα μπροστά.

Είναι δεκάδες αυτά που θέλω να σου γράψω και με παραδείγματα.Σταματώ για την ώρα και εννοείται πως συνεχίζουμε τη συζήτηση μας.

Υ.Γ Αντάρτη ζούμε ερωτευμένο τρέλα να σε δούμε..

Aerials..

BUTTERFLY 27 Ιουνίου 2013 στις 7:31 μ.μ.  

A, οκ! Αν εννοεις αποδομηση το να μπορει κανεις ελευθερα να αποφασιζει για τη ζωη του τοτε συμφωνω. Δεν ειμαι υπερ βεβαια του να μην υπολογιζεις τιποτα. Θελω να πω, το να γινει κανεις χρηστης ναρκωτικων επιλογη δικη του ειναι, τη δικη του ζωη θα καταστρεψει, αλλα παραλληλα θα καταστρεψει και της μανας του και αλλων που ειναι οι ζωες τους αρρηκτα δεμενες (trust me το ξερω εκ πικρης πειρας!). Ακραιο το παραδειγμα βεβαια, θελω να πω απλα πως καλο ειναι να σκεφτομαστε γενικα πριν αποφασισουμε για κατι τι αντικτυπο θα εχει αυτο στους ανθρωπους που αγαπαμε και πως θα τους επηρεασει και πρακτικα και συναισθηματικα, αλλα η αποφαση η τελικη πρεπει να ειναι αυτη που θα μας ικανοποιει οσο το δυνατον περισσοτερο.
Εγω οταν ειπες αποδομηση της οικογενειας αλλο καταλαβα και θεωρω οτι αν η οικογενεια τουλαχιστον στην Ελλαδα ειχε αποδομηθει θα ειχαμε χιλιαδες παραπανω αστεγους και πιθανον αυτοχειρες αυτα τα τελευταια 4 χρονια.
Ομως, θα σου πω το εξης. Ειναι εντελως διαφορετικο να αποφασιζεις για κατι εχοντας κατα νου και τους ανθρωπους που αγαπας, επειδη ακριβως τους αγαπας και τελειως διαφορετικο να το κανεις επειδη εχεις μαθει να καταπιεζεις τον εαυτο σου για να μην τους απογοητευσεις/στεναχωρησεις/τους κανεις να σε απορριψουν κλπ. Στην πρωτη περιπτωση ειναι μια διαδικασια που γινεται αυθορμητα, γιατι απλουστατα οταν αγαπας αληθινα καποιον δεν μπορεις να μην τον υπολογιζεις, δεν μπορεις να μη θελεις να τον κανεις χαρουμενο και μεσα απο αυτο αντλεις κι εσυ χαρα. Στη δευτερη περιπτωση ειναι καταναγκασμος και συνηθως οδηγει σε αποτυχια, θυμο και ενοχες.
Συμφωνω με οσα λες. Πρεπει να δωσουμε στα παιδια μας φτερα και να τα μαθουμε να πετανε. Αυτη ειναι η δουλεια του γονιου. Στην πραξη βεβαια δεν ειναι τοσο ευκολο οσο ακουγεται, γιατι η αγωνια του γονιου για το παιδι του, το εμφυτο ενστικτο να το προστατευσει ειναι συχνα ακατανικητο.
Εγω προσπαθω παντως... Ειναι φορες που βλεπω οτι ο μικρος κανει κατι που μπορει και να μην του βγει η ακομα να πεσει κλπ. Τρεμω, αλλα προσπαθω πολυ να κρατηθω και να μην επεμβω, να τον αφησω μονο του. Αλλες φορες τα καταφερνω αλλες οχι. Πολλες φορες τελικα εκεινος πετυχαινει αυτο που ηθελε και με αφηνει αφωνει γιατι δεν το περιμενα! Κι οταν δεν το πετυχαινει και πεφτει και χτυπαει συνηθως φτανει ενα "μα" και περασε. Συχνα του λεω "τωρα που εισαι μικρος πρεπει να με ακους γιατι ακομα δεν ξερεις τι ειναι επικινδυνο και τι οχι, τι ειναι σωστο και τι λαθος. Θα προσπαθησω να σε μαθω καποια πραγματα και οταν μεγαλωσεις θα αποφασιζεις μονος σου τι θελεις να κανεις, θα οριζεις εσυ τη ζωη σου". Εγω τα λεω... Τωρα τι καταλαβαινει εκεινος και κατα ποσο εγω θα μπορεσω να το εφαρμοσω, ο χρονος θα δειξει και ο Θεος βοηθος!
Κι εμενα μου αρεσει που συζηταμε στο εχω πει, γιατι απο τη διαφωνια προκυπτει κατι γονιμο και ποτε δεν ριχνουμε το επιπεδο.
Ciao!

Ανώνυμος 3 Μαρτίου 2014 στις 8:05 μ.μ.  

Πρωτοβουλία για Άμεση Δημοκρατία: Κάλεσμα σε Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο
09:18, 09 Δεκ 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/144787

Επειδή η παγκόσμια οικονομική κρίση που πηγάζει από την ακραία οικονομική και κοινωνική ανισότητα έχει πλήξει καίρια την εργαζόμενη κοινωνία-ανθρωπότητα, αυτή απαντάει με τις τοπικές κοινωνικές πρωτοβουλίες άμυνας και αλληλεγγύης που εξελίσσονται σε νέα κοινωνικά κινήματα τα οποία διεκδικούν ένα καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο της καθολικής ευημερίας, της κοινωνικής ισότητας, της άμεσης δημοκρατίας, της ισότιμης συνεργασίας ανθρώπων, λαών και εθνών και της παγκόσμιας ειρήνης.

Στην Ελλάδα υπάρχει ήδη ένας τεράστιος Γαλαξίας από τέτοια αυτόνομα κοινωνικά κινήματα. Επειδή η κρίση βαθαίνει και οι αντοχές της εργαζόμενης κοινωνίας εξαντλούνται με ανυπολόγιστες συνέπειες για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον Ελληνισμό, εμείς ως Πρωτοβουλία Διαλόγου για την Άμεση Δημοκρατία και τον Ουμανισμό κάνουμε έκκληση προς όλα τα αυτόνομα κοινωνικά κινήματα να προχωρήσουν σε διαδικασίες ενότητας και συντονισμού της δράσης τους, ξεκινώντας άμεσα με τη συγκρότησή Ενώσεων σε επίπεδο Δήμου, Ομοσπονδιών σε επίπεδο περιφέρειας και Συνομοσπονδίας σε επίπεδο χώρας, συγκροτώντας το ΕΝΙΑΙΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ για την Άμεση Δημοκρατία, την Αταξική Κοινωνία και τον Ουμανισμό, με μεσοπρόθεσμο στόχο την σύγκληση ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ, όπου με τη θέληση της αποφασιστικής πλειοψηφίας του αυτόνομα οργανωμένου Ελληνικού Λαού θα καταργηθούν οι θεσμοί που επιβάλλουν αντικοινωνικές και αντιαναπτυξιακές οικονομικές και κοινωνικές δομές και θα αντικατασταθούν με δημοψηφίσματα από άλλους θεσμούς που θα προστατεύουν το περιβάλλον, θα διευκολύνουν την ανάπτυξη κοινωνικά ελεγχόμενων οικονομικών δομών, θα ανασυγκροτούν την Ελληνική Κοινωνία στη βάση της ισοκτησίας, της ισότητας, της ισονομίας, ισοπολιτείας, της ελευθερίας, της αυτοδιεύθυνσης και της Άμεσης Δημοκρατίας και τέλος θα υπερασπιστούν την προσφορά του Ελληνικού Πολιτισμού στην Ανθρωπότητα.

Η Πρωτοβουλία για την Άμεση Δημοκρατία και τον Ουμανισμό, δημοσίευσε σήμερα ένα ψήφισμα. Το ψήφισμά μας απευθύνεται προς τα νέα αυτόνομα Κοινωνικά Κινήματα και τις Δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, με το αίτημα να προχωρήσουν στην ενοποίηση της στρατηγικής τους με τη συγκρότηση του ΕΝΙΑΙΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ.

Καλούμε όλους που ανήκουν στις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και συμμερίζονται τον αγώνα των νέων αυτόνομων κοινωνικών κινημάτων να ενισχύσουν με την ίδρυση νέων, ή με την προσχώρησή τους στα ήδη υφιστάμενα και με την υπογραφή τους στο avaaz.org να ενισχύσουν τη διαδικασία άρθρωσης αυτών των κινημάτων σε κοινό μέτωπο, ικανό να ανακόψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να φέρει τη μεγάλη κοινωνική αλλαγή που χρειάζεται η χώρα μας. Για περισσότερη ενημέρωση σχετικά με τους λόγους που υπαγόρεψαν αυτή την κίνησή μας, μπορείτε να βρείτε στη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ μας στο: infonewhumanism.blogspot.gr

Το Μέλλον ανήκει σ' αυτούς που το δημιουργούν

Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για την Άμεση Δημοκρατία και τον Ουμανισμό

Κώστας Λάμπος, Πέτρος Βλάσσης, Δημήτρης Παληός

Επόμενη Στάση:ΒΟΥΛΗ

Επόμενη Στάση:ΒΟΥΛΗ

ΕΒΑΛΑΝ ΚΡΥΦΗ ΚΑΜΕΡΑ...

  © Blogger template 'Ultimatum' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP