Αναπνέουμε Δεκέμβρη..ONE FOR ALL-ALL FOR ONE-WE ARE ONE

Με το εξαιρετικό μπλογκ του Νίκου θα ξεκινήσουμε σήμερα και με μία πρόσφατη ανάρτηση του.Μπορείτε βέβαια να τη διαβάσετε στο χώρο του κάνωντας ενα κλίκ εδώ.

Για το Νίκο τα χω ξαναπεί και θα τα ξαναπώ..ιδέες,σκέψεις πραγματικά διαμάντι.Νίκο θα μου επιτρέψεις προτού μπει το post σου, να βάλω ενα τραγούδι(..εκεί να κάνεις το δικό σου εσύ Αντώνη)..Ενα τραγουδί που έχωντας στο νου την ανάρτηση μου ήρθε και κόλλησε στο μυαλό μου(..επειδή ο Παυλίδης το τελευταίο καιρό παίζει πολύ στο μυαλό μου και μου το τυραννάει,με καλο πάντα τρόπο-αλλά και με κακό,ξεκινάμε κάπως έτσι..)

Θα μαι πάντα εγώ μεσ' στο όπλο σου σφαίρα-να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα...



Διάλογος φίλης Δασκάλας με «τα παιδιά της» στην 5η Δηοτικού:

- Σήμερα παιδιά, μιας και είναι κοντά στις ημερομηνίες θα μιλήσουμε για το Πολυτεχνείο… Τί ξέρετε για αυτό;
- Ότι, κυρία, τότε έγινε μια επανάσταση.
- Ναι. Και; Γιατί;
- Δεν ξέρω…
- Ούτε εγώ ξέρω…
- Τότε λοιπόν, υπήρχε ένα σύστημα στην χώρα μας που υπηρετούσε, όπως πολλοί έλεγαν τότε, την τάξη, την οργάνωση, την ομοιομορφία∙ τον έναν δρόμο όπου όλοι θα περπατούσαν. «Αρχηγός» αυτού, ήταν ο Παπαδόπουλος.
- Ποιος;
- Ήταν ένας στρατιωτικός.
- Εντάξει.
- Το Πολυτεχνέιο ήταν, και είναι ακόμα, πανεπιστήμιο. Ένα μεγαλύτερο σχολείο αν θέλετε, όχι σαν κι αυτό, για μεγαλύτερα παιδιά.
- Τι! Υπάρχει ακόμα;
- Ε ναι.
- Εδώ;
- Ναι στην Αθήνα είναι στο κέντρο…
- Και τώρα είναι μουσείο;
- Όχι, λειτουργεί ακόμα ως Πανεπιστήμιο. Θα το είχατε δει ίσως, ή θα έχετε ακούσει για το Πολυτεχνείο. Ακούγεται συχνά…
- Ναι κυρία εγώ το άκουσα. Πέρυσι δεν είναι που τα σπάγανε οι φοιτητές;
- Όχι ακριβώς. Δεν τα σπάγανε ούτε όλοι οι φοιτητές, ούτε και αυτός ήταν ο μοναδικός σκοπός τους. Ξέρεις ήμουν κι εγώ εκεί…
- Τα σπάγατε;
- Όχι. Να ορίστε, ξέρεις αυτό που λες τώρα συνδέεται και με το Πολυτεχνείο τότε…Ας τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή με παραδείγματα σήμερα. Τότε λοιπόν, πολλοί – όχι μόνο στρατιωτικοί - υποστήριζαν πως το «σύστημα» του Παπαδόπουλου που μπορούμε να πούμε ότι άρχισε την 21η Απριλίου 1967 με το πραξικόπημα που το ξέρετε εσείς πια, σας είπα χτες.. υποστήριζαν πολλοί ότι αυτό το σύστημα είναι …ήσυχο, φέρνει μια ομοιογένεια, φέρνει τάξη.... όμως υπάρχαν κι άλλοι που δεν συμφωνούσαν. Υπήρχαν εκείνοι που είχαν άλλες Ιδέες, άλλα ιδανικά, σας μίλησα και γι’ αυτά. Το σύστημα λοιπόν εκείνο, στον βωμό αυτής της …ησυχίας και της τάξης τότε, απομάκρυνε πολλές φορές αυτά τα πρόσωπα. Ίσως έχετε ακούσει για τις εξορίες… Να θα σας διαβάσω ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο του Χ. Μίσσιου που έζησε εκείνες τις εποχές… [Διαβάζει για τους τρόπους βασανισμού, για τις εξορίες, για τον ψυχολογικό πόλεμο, κάνει μια εισαγωγή γενικά και διαβάζει τις τελευταίες σελίδες όπου καταλαβαίνει και ο αναγνώστης τον τίτλο του βιβλίου «Χαμογέλα ρε… τι σου ζητάνε;». Τα παιδιά σταματούν τις συνεχείς διακοπές, και φαίνονται να προσέχουν με όλο τους τον νου…]

- Και γιατί κυρία τότε αντέδρασαν μόνο τα παιδιά στο Πολυτεχνείο;
- Πολύ ωραίο ερώτημα Ματθαίο… Θα σου πω την γνώμη μου πάνω σε αυτό. Μπορείς να μου μιλήσεις μετά για αυτή αν θέλεις. Εγώ λοιπόν νομίζω πως οι άνθρωποι τότε, εκείνοι που ζούσαν στις πόλεις, που δεν σπούδαζαν, είχαν στο νου τους τα «προς το ζην». Έπρεπε – αν θέλετε – να δουλεύουν για να φάνε, μετά να καλύψουν διάφορες υποχρεώσεις, να κρατούν χαμηλά προφίλ και χαμηλούς τόνους αφού ήδη ακούγονταν πολλά για κάποιους που αντέδρασαν και εξορίστηκαν… Οι φοιτητές από την άλλη, επειδή ίσως δεν είχαν και την «ανάγκη» της επιβίωσης στην τότε κοινωνία, επειδή δεν είχαν το σκεπτικό του ότι πρέπει να δουλέψω και να κουραστώ πολύ για να τα βγάλω πέρα, μπορούμε να πούμε πως «είχαν τον χρόνο» να σκεφτούν λίγο παραπάνω. Να κρίνουν όλη αυτή τη κατάταση από κοντά. Ήταν και μια γενιά εκείνη που έμενε κοντά στα γράμματα, κοντά στο διάβασμα, κοντά στα ενδιαφέροντα τους. Όχι ότι δεν θα αντιδρούσαν και οι άλλοι εκτός Πολυτεχνείου. Σίγουρα πιστεύω θα αντιδρούσαν. Απλά οι φοιτητές έκαναν την αρχή. Ξέρετε, όταν άρχισαν να αντιδρούν μέσα από το Πολυτεχνείο, μαζευόταν κόσμος. Ήρθε 1 εκατομμύριο κόσμος! Ήρθαν μαθητές, παιδιά να βοηθήσουν...
- Ναι και πέρυσι που ένας αστυνομικός σκότωσε κατά λάθος ένα παιδί, το ίδιο έγινε κυρία…
- Κατά λάθος; Δεν ξέρω αν χωράν περιθώρια λάθους Θηρεσία όταν μιλάμε για την ζωή ενός παιδιού. Εξ άλλου, σήκωσε το όπλο του. Τον σημάδεψε ή έστω, σημάδεψε προς τα εκεί έστω και για να απειλήσει. Μπορεί και να εκπυρσοκρότησε το όπλο μόνο του. Αλλά ο αστυνομικός τότε είχε βγάλει το όπλο του από την τσέπη… Τέλος πάντων.. Μπορεί «κατά λάθος» να έφτασε η σφαίρα στο παιδί, αλλά σίγουρα ο αστυνομικός, δεν σήκωσε κατά λάθος το όπλο και το έστρεψε προς τα εκεί...
- Κι εκεί χαμός έγινε κυρία. Πάλι τα σπάγανε…Θέλω να πω, πάλι αντιδρούσαν..
- Το ξέρω Ματθαίο. Πάλι εκεί ήμουν. Δεν τα έσπαγα. Υπήρχαν λόγοι που έβλεπες όσα έβλεπες. Για να το συνδέσω κιόλλας… Στην εποχή του Πολυτεχνείου, όλα τα μέσα ενημέρωσης, τηλεόραση, εφημερίδες της εποχής, κλπ, άνηκαν στους στρατιωτικούς που είχαν πάρει την εξουσία. Άρα, ο κόσμος άκουγε την μια πλευρά της Ιστορίας μέσω των μέσων ενημέρωσης που ήταν δικά τους. Μπορεί και σήμερα να συμβαίνει αυτό όμως. Να ορίστε. Στον Ματθαίο έμεινε το ότι «τα σπάγανε», σε εμένα από την άλλη έμεινε το ότι ναι μεν υπήρχαν επεισόδια, αλλά από την άλλη, υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι, πολλοί περισσότεροι από αυτούς που δημιουργούσαν επεισόδια, ακόμα και από το Πολυτεχνείο σήμερα, που αντιδρούσαν. Κι όπως τότε υπήρξε εκείνο το τανκ που είδατε στο DVD, και όλοι εκείνοι οι στρατιωτικοί που προσπαθούσαν να επαναφέρουν την κατάσταση, έτσι μπορούμε και σήμερα να πούμε πως ίσως μερικές φορές, όχι πάντα, υπάρχουν αστυνομικοί που κάνουν το ίδιο... Για παράδειγμα, ακούμε σήμερα πάρα πολύ τον όρο της Αστυνομοκρατίας στα Εξάρχεια. Τι λέτε για αυτό;
- Ε είναι όταν υπάρχουν πολλοί αστυνομικοί σε έναν χώρο..
- Εσένα πως θα σου φαινόταν;
- Ε κυρία είναι σαν να είμαι στο σπίτι και να κάθεται η μαμά πάνω από το κεφάλι μου. Μπορεί να σε κάνουν να φοβάσαι να τριγυρίσεις... σε πνίγει λίγο..
- Καταλαβαίνω. Μπορείς να το πεις έτσι απλά όπως το λες. Μάλλον αυτό εννοούν όταν σήμερα μιλούν για Αστυνομοκρατία. Και τότε όμως υπήρχε αυτό. Ίσως σε πιο «άγριο» επίπεδο, αλλά ακριβώς αυτό.
- Ναι κυρία, αλλά πως σταμάτησε αυτό; Γιατί σταμάτησε; Στο πολυτεχνείο γιατί πέτυχε κι εδώ όχι;
- Πάλι έκανες όμορφη ερώτηση Ματθαίο, ευχαριστώ. Λοιπόν, δεν μπορούμε να πούμε πως το Πολυτεχνείο τότε πέτυχε. Ήταν μια «αποτυχημένη» εξέγερση αν θέλετε αφού με το που σταμάτησε δεν έπεσε και από την εξουσία ο Παπαδόπουλος. Δεν σταμάτησαν αμέσως τα μέσα ενημέρωσης που ήταν δικά τους να γράφουν «πόσο καλό ήταν το σύστημα». Δεν σταμάτησε η λογοκρισία. Δεν σταμάτησε η ομοιογένεια στην κοινωνία...
- Τι είναι ομοιογένεια;
- Είναι όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων στην κοινωνία συμπεριφέρονται και σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Άλλο όμως να τυχαίνει απλά αυτό, κι άλλο να μην σου επιτρέπεται να είσαι διαφορετικός αν το θέλεις. Για παράδειγμα τότε κολλούσαν την ταμπέλα του Τετιμπόυ που ακούτε στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. Τώρα μπορεί να μην δέχεται κάποιος τους ομοφυλόφιλους. Καλά για τότε δεν το συζητάμε... Έτσι, ο κάθε «διαφορετικός» δεν ήταν ο Γιώργος, ο Ματθαίος, η Θηρεσία, ο Μήτσος, ο Garfield κλπ... Ήταν αυτό που έγραφε η ταμπέλα που του έβαζαν. Ήταν απλά ένας τετιμπόυ, ένας gay, ένας φτωχός, ένας αντιδρασίας, ένας – κι αυτό το ακούμε συχνά σήμερα – αναρχικός των Εξαρχείων κλπ... Κι οι ταμπέλες έμπαιναν και μπαίνουν για να μην χαλάσει η «υποχρεωτική» ομοιογένεια στην κοινωνία. Εφόσον όμως πάντα υπήρχαν κάποιοι που σκέφτονται διαφορετικά – και μπράβο τους που το τολμάν έχω να πω – η κοινωνία κοιτάζει να φτιάξει τέτοιες ταμπέλες για να φτιάξει έστω άλλη μια μικρή κοινωνία μέσα στην μεγάλη ευρύτερη κοινωνία.. Και σε αυτή υπάρχει πάλι μια δημιουργημένη ομοιογένεια. Είσαι διαφορετικός από την όλη κοινωνία; Μπαίνεις σε μία άλλη έτοιμη ομάδα άρων-άρων όπου θα υπάρχει άλλη ομοιογένεια...
- Εντάξει.
- Τί έλεγα... χμ..
- Ότι το Πολυτεχνείο ήταν αποτυχημένο..
- Όχι έτσι απλά αποτυχημένο. Ήταν «αποτυχημένο» υπό την έννοια του ότι δεν σταμάτησαν αμέσως όλα αυτά τα δεινά στην κοινωνία. Η ομοιογένεια κλπ. Όμως ήταν σίγουρα η πρώτη μεγάλη αντίδραση. Ήταν σίγουρα ο τρόπος των πολιτών τότε να δείξουν τα δόντια τους στην εξουσία. Να δείξουν πόσοι πολλοί είναι κατά. Ήταν μια αντίδραση που άνοιξε ον δρόμο... Άρα δεν ήταν αποτυχημένη γιατί έκανε την μεγάλη αρχή κι ας μην κατάφερε να αλλάξει τις μορφές εξουσίας...
- Κυρία αν ζούσαμε τότε, θα πηγαίναμε κι εμείς εκεί να βοηθήσουμε;
- [Χαμογελά η δασκάλα] ... ό, τι θα σου έλεγε η καρδιά σου θα έκανες. Ένα όμως θα σου πω. Πολλά παιδιά τότε πήγαιναν χωρίς να το θέλουν οι γονείς τους. Οι γονείς είχαν μεγάλο φόβο για αυτή την όψη της εξουσίας. Όμως δεν αντιδρούσαν. Όταν αντιδρούν τα παιδιά προσπαθούν να τα σταματήσουν πολλές φορές επειδή νοιάζονται ακόμα και για την ζωή τους. Σπάνια θέλουν να τα σταματήσουν επειδή αντιδρούν αυτά ενώ δεν αντέδρασαν εκείνοι. Από ζήλεια μπορούμε να πούμε. Άλλες φορές θέλουν να τα σταματήσουν γιατί βλέπουν στις τηλεοράσεις μόνο τα επεισόδια και φοβούνται να στείλουν τα παιδιά τους. Άλλες φορές τα σταματούν γιατί ξεχωρίζουν από την ομοιογένεια που λέγαμε πριν. Λένε «εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα;» Όμως τα παιδιά από ένα σημείο και μετά, πράττουν αυτό που σκέφτονται. Μπορεί να είναι δυνατότερο από τα επεισόδια. Μπορεί να είναι δυνατότερο από το βόλεμα της ομοιογένειας. Και μόνον όταν αυτό το συναίσθημα ή αυτή η λογική είναι ειλικρινής, μόνον τότε θα αντιδράσουν τα παιδιά και μόνον τότε δεν θα σταματήσουν να αντιδρούν.
- Εγώ θα πήγαινα κυρία...
- Θα τα έσπαγες όμως Ματθαίο;
- Όχι κυρία, θα αντιδρούσα απλά...
- Γιατί;
- Γιατί δεν θα μου άρεσε να μου λένε τι πρέπει να κάνω.
- Και πως θα αντιδρούσες;
- Τι;
- Πώς θα έδειχνες ότι διαφωνείς;
- Δεν ξέρω κυρία. Μάλλον θα το συζητούσαμε με τους φίλους μου να δούμε τι θα κάνουμε...
- Ακριβώς έτσι. Αυτό ξέρεις είναι ένας μικρός τρόπος να περιγράψεις αυτό που λένε «Άμεση Δημοκρατία»... Το συζητάς στην ομάδα σου και παίρνεις μια άμεση απόφαση. Όλοι συμμετείχαν κι όλοι έβαλαν μια πρόταση στην τελική απόφαση...
- Εσείς κυρία γιατί αντιδρούσατε;
- Πήγαινα και θα πηγαίνω στις πορείες όταν νιώθω πως διαφωνώ έντονα με κάτι. Δεν έχω ένα κανάλι για να ενημερώσω τον κόσμο για τα σημεία όπου διαφωνώ. Οι άλλοι έχουν. Εμένα μου έμειναν οι πορείες. Φτιάχνω ένα πανό. Γράφω πάνω με λίγα λόγια την διαφωνία μου, και τα κανάλια τραβούν πλάνα από την πορεία. Όταν τα παίξει η τηλεόραση η όταν μιλήσουν οι πολίτες από στόμα σε στόμα για αυτές, θα μάθουν κι άλλοι πόσοι κατέβηκαν στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν. Θα μάθουν κι άλλοι που διαφωνούν ότι σκέφτονται κι άλλοι έτσι. Θα ενωθούμε ελπίζοντας βέβαια να μην χωριστούμε αργότερα. Θα κάνουμε γνωστή την διαφωνία μας μήπως και μας ακούσει κάποιος και αλλάξει κάτι. Αντιδρούσα γιατί ένιωθα εγώ ότι έπρεπε να το κάνω. Γιατί δεν το έκαναν άλλοι που ήξερα ότι το ένιωθαν. Δεν τους κατηγορώ. Ανησυχούν. Όμως κάποιος πρέπει να αντιδράσει κάπως. Κι αυτό το αφήνω σε εσάς. Αν επιλέγετε να αντιδράτε στις αποφάσεις που παίρνονται για εσάς, πρέπει να ξέρετε τις προτάσεις, να ξέρετε τα αποτελέσματά τους για εσάς, να γνωρίζετε δηλαδή γιατί διαφωνείτε. Αργότερα πρέπει να ξέρετε πώς θα αντιδράσετε. Όπως είπε κι ο Ματθαίος, μπορείτε να το συζητήσετε. Γιατί τουλάχιστον έτσι είστε όλοι μαζί. Τέλος – κάτι που μπορεί να λείπει σήμερα – είναι πολύ καλό να έχετε μια αντιπρόταση. Πολλές φορές – αν όχι πάντα – δεν φτάνει να διαφωνούμε. Καλό είναι να έχουμε και μια δική μας πρόταση για το τι πρέπει να γίνει αντί για αυτό που γίνεται. Όταν πια «πέσει» η απόφαση που μας ενοχλούσε και ενοχλούσε τους πολλούς – αν πέσει – καλό θα είναι να έχουμε μια δική μας καλύτερη. Δίνει άλλωστε και ένα πιο σοβαρό νόημα στην αντίδραση. Για όλους αυτούς τους λόγους πήγαινα στις πορειες...


ΥΓ: Εντάξει, μπορεί να άφησα έξω σημεία όπου μιλούσαν όλα τα παιδιά μαζί και έλεγαν ό,τι μπορεί να έχει πάρει το αφτί τους. Σίγουρα ο διάλογος δεν ήταν ακριβώς έτσι αφού δεν ήταν ηχογραφημένος, όμως, έτσι μου τον διηγήθηκε η συγκεκριμένη δασκάλα... Άφησα έξω επίσης τα πολλά λόγια για το Πολυτεχνείο. Αξίζει όμως να πω πως η δασκάλα διηγήθηκε με σωστές πηγές και από τις δύο μεριές την κατάσταση. Για να δουν την διαφορά στην ενημέρωση τα παιδιά. Τα γεγονότα τότε καλύφθηκαν πλήρως και πολύ ωμά μπορώ να πω. Όπως ήταν. Σημειώνω όσα σημειώνω παραπάνω, πρώτον γιατί βλέπουμε πόσο διαχρονικά είναι όλα αυτά και πόση θεωρητική εφαρμογή έχουν σήμερα, αλλά και γιατί τα παιδιά ακούν για πρώτη ίσως φορά πως όσα συνέβησαν τότε με τον Παπαδόπουλο δεν έχουν τεράστιες διαφορές με τις μορφές εξουσίας του σήμερα... Τα γράφω γιατί χαίρομαι όταν τα παιδιά δεν μαθαίνουν για το Πολυτεχνείο ως ένα απλό ιστορικό γεγονός, αλλά για τις διαστάσεις αυτού, που μπορεί να φτάνουν τα παρακλάδια τους βαθιά στο σήμερα...



Αυτή λοιπόν ήταν η πραγματικά εκπληκτική συνομιλία μίας δασκάλας με τα παιδιά της(..στο σχολείο ΝΑΙ όλοι οι δάσκαλοι πρέπει επιτέλους να τα βλέπουν σαν ''δικά τους παιδιά'',και η συγκεκριμένη μου άφησε την εντύπωση ότι τα έχει αγκαλιάσει έτσι..)

Νομίζω απο μόνη της η συζήτηση είναι τέτοια που δεν αφήνει περαιτέρω σχόλια.
Το Πολυτεχνείο είναι στην καθημερινότητα μας,και για αυτό όσο μερικοί θα το υποβαθμίζουν,τόσο θα δίνουν στα παιδιά καθημερινή τροφή για ακόμα περισσότερο σκέψη και δημιουργία..Δεν είναι η νεολαία τόσο ηλίθια οσο νομίζεται Κ.Καρατζαφύρερ..Δεν είναι τόσο χαζοί για να τους λετέ ευθαρσώς ''εγώ για μια γάτα έμαθα οτι σκοτώσαν εκείνη τη μέρα στο Πολυτεχνείο''.
Ναι απόγονε του Χιτλερ και του σκοταδισμού..έτσι ακριβώς..μία γάτα.
Δεν σας κάνει εντύπωση που κανένας απο αυτό το κόμμα(..μα κάνενας όμως),δεν κάνει ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ όμως, επίσκεψη σε ένα σχολείο σε μία σχολή βρε αδερφέ μου,σε ένα κολλέγιο έστω..ΠΟΥΘΕΝΑ..έχουν τουλάχιστον επίγνωση της κατάστασης..ξέρουν οτι αν κάνουν μια βόλτα και κάνουν το λάθος να μπουν μέσα, οι κλοτσιές και οι σφαλιάρες θα φεύγουν κατά ριπάς και προς πάσα κατεύθυνση..για αυτό και έχουν πάρει σβάρνα τις τηλεοράσεις τα ραδιόφωνα και όποιο άλλο μέσο βρούν..

Και σκεφτείτε τι έχουν να ακούσουν τα αυτιά μας αυτή τη βδομάδα ενόψει της 6 Δεκεμβρίου..
Εδώ είστε και θα τα δείτε όλα καρμπόν με περύσι..ξένες δυνάμεις και ξένος δάχτυλος θα μονοπολήσουν το ενδιάφερον των λαλίστατων δημοσιογράφων που περιμένουν την άλλη Κυριακή να βγάλουν τη χολή τους και να ξεκινήσουν μία ανευ προηγουμένου προπαγάνδα,ώστε να καλύψουν με το καλύτερο τρόπο όλα τα μαργαριτάρια που μας έχουν ποτίσει όλο αυτό το διάστημα..Θα δείτε πως θα ξεχαστεί η οικονομική κρίση,θα δείτε τα προβλήματα του ''κοσμάκη'' πως θα ξεχαστούν,θα δείτε πως η ανεργία θα φύγει απο το συζήτηση,θα δείτε πως τα stage πλέον δεν έχουν νόημα συζήτησης,θα δείτε,θα δείτε...

Ερχονται λοιπόν οι μέρες της τρομοκρατίας..το Κ.Κ.Ε. πλέον θα έχει να υπερηφανεύεται οτι έχει λόγο μακράς πνοής..πέρυσι φώναζε για ξένες δυνάμεις και δάχτυλους απο έξω..ΚΑΙ ΝΑΙ..ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ Η ΑΛΕΚΑ..ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΕΚΑ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΑΡΧΙΔΑΤΟ ΚΑΙ ΞΈΡΕΙ..
Απο πολλά μέρη λοιπόν της Ευρώπης έρχονται εκαντοντάδες παιδιά να συμμετάσχουν στη μεγάλη πορεία της άλλης Κυριακής..Ισπανία,Ιταλία,Γερμανία,Γιουκοσλαβία και απο άλλες δεκάδες περιοχές ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΠΑΡΩΝ για να δείξουν οτι η αλλυλεγύη δεν είναι προνόμιο των εκάστοτε μεγαλοεπιχειρηματιών και βιομηχάνων(...δείτε Ντουμπάι πριν λίγες μέρες..χάνουν λέει εκατομμύρια ευρώ οι βιομήχανοι στο Ντουμπάι και τρέχουν όλοι να τους σώσουν..φουκαράδες..),η ΑΛΛΥΛΕΓΥΗ λοιπόν είναι έργο των ανθρώπων που η συνείδηση τους δίνει φτερά να πετάξουν για κάτι καλύτερο..

Ξέχασαν εκει στο Περισσό τι γινόταν σε όλο το Κόσμο πέρυσι..ξέχασαν οτι χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν και αυτοί καθημερινά μαζί με μας σε κάθε γωνιά του πλανήτη..και φέτος ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ..MIA ΓΡΟΘΙΑ..ONE FOR ALL-ALL FOR ONE..

Ξέχασαν όλοι...ΟΛΟΙ..Εμεις όμως δεν ξεχνάμε...
Δεν ξεχνάμε τον Αλέξανδρο..1 χρόνος πέρασε..και όμως ακόμα σε πυροβολάνε..ακόμα Αλέξανδρε..,
Δεν ξεχνάμε τη Κωνσταντίνα Κουνεβα λίγες μέρες αργότερα(..και αν δείτε ενόχους σφυρίξτε μου κλέφτικα),
Δεν ξεχνάμε τη Κατερίνα Γκουλιώνη που άθλια αποβράσματα της κοινωνίας της αφαίρεσαν τη ζωή κατά τη μεταφορά της στις φυλακές Αλικαρνασσού,λόγω του αγώνα που έκανε για να σταματήσει η κολπίκη εξέταση στις γυναικίες φυλάκες(..Ρε ξεφτύλες ακόμα να βρεθούν οι ένοχοι;..εάν ήταν αστυνομικός όμως όλοι οι επιβάτες σήμερα του πλοίου θα ήταν ακόμα στον ανακριτή για να βρείτε τους ενόχους..),
Δεν ξεχνάμε τους υπ'αριθμόν σύμφωνα με τα στοιχεία του Δικτύου Ανθρωπίνων δικαιώματων, 9 θανάτους μεταναστών κάτω απο αδιευκρίνιστες συνθήκες...και τόσα άλλα..τόσα πολλά..

Αντίθετα θα θυμηθείτε κάλοι μου συμπολίτες νυκοκυραίοι, που είστε πνιγμένοι μέσα στα χρέη,οτι ο μισθός των Αστυνομικών ειναι 700 ευρώ(..μαζί με την αυθαιρεσία να χτυπάει όσο θέλει-και κατ επιλογήν να δίνει και καμίασφαίρα στο ψαχνό αν έχει νεύρα),θα θυμηθείτε τα σπασμένα μαγαζιά της Αθήνας που τα σπάσαν οι κουκουλοφόροι-αναρχικοί, όπως σας μάθαν απο το δημοτικό βεβαίως-βεβαίως,θα θυμηθείτε τις επιθέσεις στα αστυνομικά τμηματα που και εκεί βέβαια οι κουκουλοφόροι-αναρχικοί το κάναν και όχι βέβαια να σας περάσει απο το μυαλό, το γεγόνος ότι ένα μηχανισμός οταν επιζήταει εξουσία κινείται εκ των έσω χωρίς να υπολογίσει θύματα,θα θυμηθείτε ότι σας δώσει αμάσητο η Τρέμη,ο Πρεντεντέρης,ο Σρόιτερ και όλο αυτό το καλοσχηματισμένο ντόμινο παραπληροφόρησης και τρομοκρατίας..

Που ξεκίνησαν ένα απίστευτο ντεμαράζ τρομοκράτησης του κόσμου μιλώντας για φόβους και για εχθροπραξίες που έρχονται..
Εαν δεν έχετε καταλάβει καλά ας το επαναλάβουμε να το ακούσετε ξανά..
ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΒΡΙΟΥ 2008 Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Ε.ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ Α.ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ ΕΤΩΝ 16 ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ..
ξανα..
ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΒΡΙΟΥ 2008 Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Ε.ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ Α.ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ ΕΤΩΝ 16 ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ..

Αυτο πότε επιτέλους θα ακουστεί δυνατά και καθάρα απο όλους..;..πότε;

Δεν ζώ στη χώρα του Γκουλάουα ώστε να περιμένω θαύματα να γίνουν και ξαφνικά να αλλάξει η ρότα του κόσμου..χρειάζονται θυσίες,χρειάζονται πολλά..ίσως και εγώ να είμαι αυτός που θα έπρεπε να αλλάξει το τρόπο που σκέφτεται και ζει..ΙΣΩΣ..
Δεν περιμένω απο κανέναν σε αυτή τη χώρα να μπει στη λογική και να καταλάβει τι του γίνεται..εαν δεν πάρεις απο μόνο σου ερεθίσματα όσο και ο άλλος να χτυπιέται δίπλα σου εσύ στραβά θα αρμενίζεις..
Και αν η άγνοια για σας λοιπόν ειναι ευτυχία και ζητάτε να μην σας ενοχλούν και να σας αφήσουν στο παραμυθένιο κόσμο που ζείτε,ΑΦΗΣΤΕ λοιπόν αυτούς που η μη άγνοια τους οδήγει στο δρόμο στην υσήχια τους..και σαφώς και δε μιλάω για τους δεκάδες προβοκάτορες που και σε αυτή τη πορεία θα γεμίσουν το δρόμο και θα θελήσουν να πλήξουν τη πορεία και το νόημα της..προβοκάτορες όπως πέρυσι, όπως σε κάθε τι που έρχεται αντιμέτωπο με τη φύση της εξουσίας..

Προβοκάτορες υπάρχουν πολλοί..απο που να αρχίσεις..;από το σώμα της αστυνομίας-αστυνομοκρατίας;χιλιάδες ασφαλίτες ντυμένοι στα χρώματα του μαύρου-κόκκινου συνήθως, ώστε να μην γίνονται στόχος, φροντίζουν στη ελευθερία που ο χώρος του αντιεξουσιαστικού-αναρχικού έχει ώς θεμέλιο,να το εκμεταλεύεται πάντα με το χειρότερο τρόπο..(..θα μιλησουμε αναλύτικα σε επόμενη ανάρτηση, αναλυτικά για όλο το χώρο..και για όλα τα θέματα..)

Αλλοι προβοκάτορες..;
Το τιμημένο σώμα του στρατού και των ανθρώπων που το περικλύει είναι ίσως το μοναδικό σώμα που κανέναν δεν έχω ακούσει να το βάζει στο στόμα του..ο λόγος;μήπως έχουν άσυλο αυτοί στο να τους κατηγορούν..;υπάρχουν δεκάδες εγκλήματα που κατά καιρούς έχουν γίνει με οπλισμό περίεργο,που μόνο στο στρατό το συναντάς και βέβαια δεν έχουν καταφέρει να βρουν τους ενόχους..


Επειδη πλάτιασα υπερβολικά..το λεγόμενο παρακράτος λοιπόν.όλοι αυτοί που πιστά δουλεύουν για να εξυπηρετούν τα κατα καιρούς ''θέλω''του κράτους..και μαζί με αυτούς βέβαια υπάρχουν και οι Χρυσαυγίτες οι οποίοι βέβαια εκτός απο σκατά στο κεφάλι τους,έχουν και την ανάγκη να βγαίνουν απο τις τρύπες τους που και που και να δουλεύουν για το κράτος.Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για τον Χρυσαυγίτη απο το να βλέπει μπάτσους θύματα..ξέρουν οτι ταυτόχρονα μπορούν και αυτοί να έχουν λόγο στο παιχνίδι(..βέβαια για αυτούς παιχνίδι είναι το να σκοτώνουν το κόσμο,και δη τους μετανάστες..).Αρα λοιπόν γιατί να μην προκαλέσουν και αυτοί ώστε να έχουν λόγο ύπαρξης;Εδω ρε παιδιά η ίδια η κυβέρνηση των Η.Π.Α έριξε τους δίδυμους πύργους για να ξεκίνησει σαφάρι στο Αφγανισταν και στο Ιρακ,οι χρυσαυγίτες και όλοι οι άλλοι δεν θα κάναν προβοκατόρικα χτυπήματα..;

Αφήστε λοιπόν το κόσμο να διαδηλώσει δυναμικά το Δεκέμβρη..Εχουμε την ανάγκη να φωνάξουμε και να δώσουμε δυναμικά το παρών και να πούμε οτι δεν ξεχνάμε..
Δεν περίμενω καμία τηλεόραση και κανέναν να μου πει γιατί κατεβαίνω και τι επιζητάω..

ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΟΥΤΕ ΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ και μαζί όλους τους άλλους που υποφέρουν απο τα ''χτυπήματα του κράτους''..για σένα ΑΛΕΞΗ και για σένα ΚΑΤΕΡΙΝΑ..
Δεν τους ξεχνώ ουτε σήμερα,ούτε αύριο..ουτε μεθαύριο..δεν τους ξεχνάμε όπως βέβαια δεν ξεχνάμε και το Πολυτεχνείο και αυτούς που μάτωσαν..Για όλους αυτούς η φωνή μας, ας είναι το εφαλτήριο για να μας ακουσούν εκει ψηλά που βρίσκονται..


Υ.Γ.Νίκο μαζί με το κειμενο σου,όπως είδες μπήκε σχεδόν άλλη μία ανάρτηση απο μένα..δεν μπορώ να σταματήσω ρε φίλε αν ξεκινήσω να γράφω..φώναζα μέσα μου..''σταμάτα-σταμάτα θα σε πάρουν με τις ντομάτες..''τίποτα ο Αντώνης εκεί το χαβά του..όπως και να χει σε ευχαριστώ γιατι συνεχίζω να μαθαίνω απο σένα πολλά..

Υ.Γ.1 θα πέσουμε απόψε σαν δυό ουρανοξύστες..

Υ.Γ.2(ΑΘΛΗΤΙΚΟ):..Χαίρομαι που μεγάλωσα και έγινα Παναθηναικός..και χαίρομαι διπλά απόψε παρόλο που χάσαμε και στα δύο αθλήματα..Η Πουστιά και η λαμογιά δεν αξίζει να σε ακολουθει στη ζωή σου..Ξενέρωνα και θα ξενερώνω αφάνταστα όταν οι οπαδοί μας θα βρίσουν τους νεκρούς απο τη θύρα 7..αλλά πραγματικά είναι να τρελαίνεσαι με τον συρφετό των επικίνδυνων δολοφόνων που έχουν μαζευτεί στο σύλλογο απο το Πειραιά..Πρώτα παραλίγο να σκοτώσουν τους παίχτες μας στη Ριζούπολη(..και το έχουν ως σημείο αναφοράς στην ιστορία τους),μετά σκοτώσαν στη συνάντηση κάφρων και απο τα 2 ''στρατόπεδα'' στη Παιανία τον Μ.Φιλόππουλο(..και οι δολοφόνοι του είναι όλοι έξω,και το ξέρετε καλά..),και έρχονται σήμερα να στήσουν καρτέρι στη Βιουλιαγμένης περιμένωντας με οπλισμό που θα ζήλευε και ο Ράμπο το λεωφόρειο του Παναθηναικού,και στο γήπεδο μέσα να ρίχνουν με αεροβόλο όπλο στον Αλέξανδρο Τζόρβα..και στο τέλος να ακούς τον Π.Μιχο στη δημόσια τηλεόραση, να σου λέει οτι η ''λιμανίσια μαγκιά'' φάνηκε για άλλη μία φορά...Μπράβο σας ρε μάγκες..Μπράβο..Αντι να πάμε στο γήπεδο να φωνάζουμε και να γουστάρουμε με την ομάδα μας,καθόμαστε και σκοτωνόμαστε..και πως γίνεται όλα αυτά να γίνονται συνέχεια απο τη μία πλευρά;δεν θυμάμαι ποτέ στη λεωφόρο(..για το ΟΑΚΑ ούτε λόγος),να κινδυνεύει η ομάδα του Πειραιά..υπάρχουν και στο κόσμο του Παναθηναικού ηλιθιοι και βλάκες,αλλα αυτό το πράγμα που γίνεται με το κόσμο σας,λιμανίσιοι μάγκες είναι προκλητικό(..για να σταματήσει ούτε λόγος)..(..Εδω σκοτώσαν με 17 μαχαιριές και απειλούν να σκοτώσουν και άλλους,τι να λέμε..)..Συγχαρητήρια κατά τα άλλα..ΕΙΣΤΕ ΜΑΓΚΕΣ.

Υ.Γ.3 Συγνώμη για το οπαδικό παραλλήρημα,αλλά ειλικρινά με βγάζουν απο τα ρόυχα μου..Γουστάρω να πάω γηπεδο και να φωνάζω,όχι να βγάζω μαχαίρια και λοστούς και να το παίζω μάγκας-αλλά και να μένω ατιμώρητος τόσο προκλητικά..Οσο για το παιχνίδι δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριεμαι(..στα όρια της μπάλας ορίζεται η στεναχώρια)..Μαγκιά σας και μπράβο σας που μας κερδίσατε..Ετσι απλά!

Υ.Γ.4(..Επιστροφή στη πραγματικότητα,γιατι η μπάλα έχει καταντήσει σαν το Matrix..μπαίνουν όλοι μέσα και γίνεται της πουτάνας το κάγκελο...και δεν θέλουν να βγουν κιόλας)...Αδέρφια απο όλες τις χώρες που έρχεστε για την επέτειο 1 χρόνου απο το θάνατο του Αλέξη να στε καλά..

Υ.Γ.5 Δε τη περίμενα αυτή την εξέλιξη,και ομολογώ οτι η έκπληξη μου ήταν μεγάλη..σε ευχαριστώ για ότι έστειλες..(..μη το παίρνεις πανω σου).

Υ.Γ.6 Κούρασα..Συγνώμη σε όποιον είχε την ευγενική καλοσύνη να κάτσει και να με διαβάσει..

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΔΕ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ..

Λένε οτι άμα το πιστέψεις
κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
κάτι νύχτες σαν αυτή
με το βλέμμα καρφωμένο

Βλέπω πάλι αεροπλάνα σαν σκιές
στου γαλαξία τη γραμμή
δεν πειραζει μου αρκεί
και μπορώ να περιμένω