ΜΕ ΠΑΛΜΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ...

με μια δόση θυμό, που ποτέ δεν μπορώ, όσα θέλω ν' αρχίσω..(Νατάσσα Μποφίλιου)

Οχι δεν είναι ανασκόπηση..δεν είναι rewind του χρόνου που φεύγει..
Όχι δεν είναι..

Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι εικόνες που περάσαν και μου άφησαν κάτι..όχι λόγω της ημέρας..δεν είναι η ημέρα που με κάνει να σκέφτομαι και να αναπολώ..ίσως είναι η δύναμη της εικόνας που φροντίζει να μένει τόσο ζωντανή,τόσο αληθινή σαν να τη βλέπω συνέχεια να περνάει απο μπροστά μου..
Κάποτε ήταν σε μία σκηνή στην Υδρόγειο στη Θεσσαλονίκη..
κάποτε στη Καστοριά σε ένα σπίτι..
στην Αθήνα του Δεκέμβρη..
στη Κατερίνη του Δεκέμβρη..

Ίσως καλυτερα που δεν μου έστειλες φωτό..καλύτερα να είναι έτσι στο κεφάλι μου..να δημιουργώ εγώ τις εικόνες-να βάζω στο κεφάλι μου χρώματα(..ελέω δισχρωματοψίας ίσως φτιάξω ασυνάρτητους συνδυασμούς-αλλά εδώ που τα λέμε και όλο αυτό ασυνάρτητο δε μοιάζει..;..)
Ας του δώσω λίγη υπόσταση..ας το ντύσω με ήχους..



..δεν ξέρω αν η μελωδία αυτου του τραγουδιού είναι αυτή που με ταξιδεύει..δεν ξέρω αν αυτή είναι η κυνητήριος δύναμη που δίνει στην εικόνα λίγο φως..μάλλον όλο αυτό το ταξίδι των ήχων με φέρνει ακόμα πιο κοντά..έστω και για λίγο..για μία στιγμή.

Αν βρεις τους ήχους λένε βάλτους χρώματα και άστους να σε ταξιδέψουν..

ταξίδεψε με πάλι..ταξίδεψε με..

..και επανέρχομαι στη γη..
..ναι ναι..εδώ είμαι..ίσως λίγο πιο χαλάρος..ίσως πιο αδύναμος γιατί κάτι άφησα πίσω μου..(συνειδητά ή όχι δεν έχει σημασία),εδώ ανάμεσα σε ήχους και είκονες να με ταξιδεύουν και να μου θυμίζουν πως το ταξίδι δεν τελειώνει..εκεί που τελειώνει ένα,ξεκινάει κάποιο άλλο..μπορεί και με τον ίδιο σκοπό..

όχι,όχι..ας επανέρθω μία και κάλη στη πραγματικότητα..

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

..Καπου εκεί χαμένος μέσα στη φύση της Πιερίας..
Απο τη μία ήχοι..στο ταξιδάκι απο το χωριό στη πόλη..ενα αυτοκίνητο πλυμηρισμένο απο ήχους-ξωτικά-και 2 παιδιά έτοιμα να γίνουν αερικά και να πετάξουν στη βουνοκορφή του Ολύμπου που ατένιζε μπροστά τους..πότε άλλωτε η μουσική δεν έμπαινε τόσο μπροστά..και ύστερα μέσα στα νύχτα να κλείνουν τα φώτα του αυτοκινήτου εν ώρα πορείας και άξαφνα νόμιζες πως η μουσική έκανε αυτό για το οποίο γεννήθηκε..ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΥΤΗ..πλέον τα φώτα ήταν περιττά..

..και ύστερα η πόλη..μικρή..ε και;..όταν μαθαίνεις με τα λίγα μέσα σε αυτά σου παρουσιάζονται όλα..μέσα σε αυτά τα λίγα αρκεί για να βρεις την ομορφιά που ψάχνεις..μία ομορφιά που στα πολλά ίσως και να μην υπάρχει ποτέ..
Ας κάνω μία παρένθεση..

''Ο Δον Κιχώτης, σαν στάση ζωής εκπροσωπεί την υπέρβαση της κοινής λογικής. Βλέπει τον Κόσμο, όπως οι άλλοι δεν μπορούν..''

Ο Θερβάντες έχωντας στο μυαλό τον ήρωα του είχε πει..''όπου υπάρχει ζωή υπάρχει ελπίδα''

Μετά τη μικρή παρένθεση ας συνεχίσω..

..Μία ομορφιά να σε περυτριγυρίζει παντού..έτσι απλή χωρίς πολλά πολλά..μέσα σε κιχώτες αντίκρυζες αυτό που οι άλλοι δε μπορούν..το αντίκρυζες..το ζούσες..

..και υστερα επιστροφή στο χωριό..με ανθρώπους που αν ζούσαν στην Αθήνα θα νόμιζες ότι πέρναν υπνοστεντόν για να εχουν τέτοια διάθεση και τέτοια ψυχολογία..
Να σε ξυπνάνε τραγουδώντας,να σου μιλάνε τραγουδώντας και να ζούνε σαν αυτό που κάποτε γράφτηκε σε ενα τοίχο στην Αθήνα..Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ..ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΤΟ..
Ετσι και η Κ.Μαρία..η ζωή της είναι ενα τραγούδι..στα δικά μου τα μάτια πάντα..φάνταζε σαν ενας σύχρονος ήρωας του Θερβάντες ΚΑΙ η Κ.Μαρία..με όρεξη που θα ζήλευε και ο Καραγκούνης οταν παίζει μπάλα..(..λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα που λέει και ο πατέρας σου Nick)

..και μετά πάλι η ίδια εικόνα..η ίδια ζάλη..το ίδιο μεθύσι..γλυκό(..όχι σαν το τραγουδι των πανιλίθιων stavento..)..γλύκο σαν απο νέκταρ των αρχαίων θεών..

Προσωπική ανάρτηση..για μένα..για το χρόνο που πέρασε και άφησε αρχαιοελληνικά σημάδια..για το χρόνο που περασε και έβαλε τη Κρήτη μέσα μου..που κράτησε τη θεσσαλονίκη ψηλά..που έβαλε tour να με σαγινεύουν..που μου εδωσε δύναμη να έχω φωνή και να αντιδρώ σε ότι γίνεται,για να παλεύω όσο μπορώ -για το χρόνο που πέρασε και που δεν ειναι rewind στο μυαλό μου..είναι το σήμερα..είναι το τώρα ΟΛΑ αυτά..είναι το ΑΥΡΙΟ..όλα είναι δρόμος..δεν είναι backup στο μυαλό..έγιναν για να μου δείξουν το δρόμο-και όχι να μπουν στο χρονοντούλαπο της μνήμης...με αυτά οδηγό ξεκινάμε δυνατά και την επόμενη χρονιά..

Σε έχω βρει και σε χάνω..

Υ.Γ...Σημερα δεν αναπολούμε..

Υ.Γ 1 Ουτε Αύριο..

Υ.Γ.2 ...Είναι και άλλα πολλά που θέλω να πω..για την ώρα η εικόνα που ζωγραφίζεται μπροστά μου μου αρκεί και έχει στίχους..''Λενε οτι άμα το πιστέψεις καποτε ανοίγουν οι ουρανοί,κάτι νύχτες σαν και αυτή με το βλέμμα καρφωμένο..''

Υ.Γ.3 Για την Αξιοπρέπεια..για την Ελευθερία..μπράβο στα παιδιά που σήμερα θα βρίσκονται στις φυλακές για να δώσουν το δίκο τους ''εορταστικό μύνημα''..''ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΣΑΣ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΘΑ ΑΝΤΕΧΩ..''

Υ.Γ. 4 Α ρε Νικ που τη συνάντησες τέτοια μουσική;..δύναμη πραγματική το καθετι που άκουσα..

Υ.Γ.5 Ποκοπίκο καλή χρονιά να έχεις..κοραλλένιος βυθός σχηματίζεται μπροστά μου..tour και το 10.

Υ.Γ.6 Γεμάτη ταξίδια και η Νέα χρονιά ας είναι..αερικά και μη..

..Πόδηλατο..οι σκέψεις..ΟΛΑ..

ΠΑΜΕ ΔΥΝΑΤΑ..

Σ' είδα τυχαία να περνάς με το ποδήλατο σου
κοίταζες λες κι ο κόσμος φτιάχτηκε για να 'ν' δικός σου
αφού τα βλέμματα σκοτώνουν κι έχω πια πεθάνει
μοιάζει ο Παράδεισος με δρόμο που σε σένα φτάνει..